Weert
De afgelopen twee weken moest mijn lichaam weer wennen aan de hoge snelheden die ik een tijd lang niet had getraind vanwege de focus op langere afstanden.
Op zondag 9 juli, een week na mijn eerste halve triatlon, stond er een dubbele supersprint op het programma. Dit evenement was onderdeel van de Eredivisie teamcompetitie, waarin ik uitkom voor De Dolfijn Amsterdam. Deze race was nieuw voor mij: een wedstrijd zonder pauzes. Zwemmen, fietsen, rennen, en dan nog een keer zwemmen, fietsen, en rennen. Het was zo kort dat het allemaal snel voorbij was.
Na een matige zwemstart kwam ik rond de 40e plek het water uit, met een achterstand van bijna een minuut. Dankzij een snelle wissel en een sterke eerste fietsbeurt kon ik me herpakken in de achtervolgende groep en de achterstand verkleinen. Tijdens het lopen haalde ik de eerste afvallers uit de kopgroep in en richtte ik me op het tweede zwemonderdeel. Met een hartslag van 190 zette ik mijn zwembrilletje en badmuts op en dook achter mijn ploeggenoot Jeffrey het water in. Eenmaal in het water leek ik even vergeten hoe ik moest zwemmen en verloor ik de aansluiting. Na een moeizaam zwemonderdeel sprong ik weer op de fiets, dit keer samen met mijn ploeggenoot Oscar. We fietsten samen naar de wisselzone en maakten de laatste 1,5 km rennend af, waarmee ik uiteindelijk als 22e finishte.
Eerste overwinning van het seizoen!
Na anderhalve week trainen was ik klaar voor de volgende sprint triathlon, in Oudkarspel. Deze vond plaats op woensdagavond 19 juni, een sprint triathlon van het Van der Voort circuit. Het is altijd leuk om mee te doen aan lokale triatlons, en dit keer kwam er familie mee om te kijken. Vorig jaar had ik deze wedstrijd gewonnen, en dat wilde ik dit jaar weer doen, maar dan sneller om mijn vooruitgang te zien. Bovendien was dit een goede voorbereiding op het Nederlands Kampioenschap later die week.
Om 19:03 klonk het startschot voor naast mij nog meer dan 200 deelnemers, die in een slootje langs het Pontmeyer-terrein 600 meter moesten zwemmen. Met een tijd van 8:23 kwam ik als eerste het water uit en begon, na een wat trage wissel, aan het fietsen. Het parcours bestond uit twee rondes van ongeveer 10 km met veel draaien en keren. Mijn plan was om in de eerste ronde flink gas te geven, om daarna het verschil te zien met de tegenstand. De eerste achterblijvers werden ingehaald, dit was soms lastig op de smalle weg, maar de snelheid bleef hoog. In de laatste 5 km werd ik ingehaald door de eerste achtervolger. Ik probeerde het gat zo klein mogelijk te houden en kwam met slechts 5 seconden achterstand de wisselzone in.
Tijdens het lopen wilde ik meteen een hoog tempo aanhouden om het gat te dichten en voorbij te gaan, wat al snel lukte. Na 200 meter lopen had ik de leiding en die gaf ik niet meer uit handen. Na 5 km finishte ik in een tijd van 56:51 als eerste! Voor het tweede jaar op rij had ik Triatlon Langedijk gewonnen.
Het Nederlands Kampioenschap sprint!
Op zondag 23 juni stond de volgende wedstrijd op het programma: het Nederlands Kampioenschap sprint op de roeibaan in Zevenhuizen. Om 13:00 was het zover, we lagen met bijna 100 man opgesteld in het water. Het startschot klonk en we begonnen aan de 750 meter zwemmen. Voor het eerst lukte het me om met zo’n grote groep een goed zwemonderdeel af te leggen, en ik kwam met een kleinere achterstand het water uit dan normaal.
Na de snelle sprint naar de wisselzone was het tijd voor het fietsonderdeel, vier rondes van 5 km. Na een flinke poging van bijna 4 km kwam ik net te kort voor aansluiting bij de tweede groep. Waardoor ik alleen kwam te zitten, na een aantal kilometer alleen te hebben gereden besloot ik om me terug te laten zakken naar de eerstvolgende groep en probeerde ik als een van de eersten van deze groep de wisselzone in te gaan. In deze groep reden wij niet echt door, iedereen keek naar elkaar om te zien wie de kop zou nemen. Hierdoor werd het gat naar de volgende groep steeds groter. In de laatste fietsronde was het zaak om mijn positie te behouden en zo ver mogelijk op te schuiven. Ik kwam als tweede van de groep de wisselzone in. Helaas maakte ik hier een grote fout die me later duur zou komen te staan. Bij het afzetten van mijn helm nam ik ook per ongeluk mijn bril mee. Toen ik mijn bril terug in de bak pakte, trok ik waarschijnlijk mijn helm weer mee de bak uit, zonder het te merken, omdat ik snel door wilde.
Tijdens de afsluitende 5 km was het vol gas om het hoogst mogelijke eruit te halen. Dankzij de afgelopen sprint triathlons had ik weer wat snelheid in de benen en met een tijd van 16:48 (3:22 per km) sloot ik de wedstrijd af.
Omdat ik niet wist dat mijn helm buiten de box lag en de penalty daardoor nooit had gezien of gehoord, werd ik gediskwalificeerd en niet opgenomen in de uitslag. Dit kostte het team een aantal punten voor de ranking. Ondanks de diskwalificatie draaide ik een heerlijke wedstrijd met veel positieve punten op naar meer.